Karanlıktan Korkmaya...


"Karanlıktan korkmaya başladım, halbuki en sevdiğim şeydi benim geceleri yalnızlığımla beraber yürümek. Onunla konuşurdum her gün aklımıza ne gelirse, unuturdum onunlayken sevilmeyen biri olduğumu. Keşke oda terk etmeseydi beni. Beni seven, beni bırakmaz dediğim tek şeydi. Biri tarafından sevilme boşluğu ne kadar da derinmiş, tırmanarak bitmiyor."

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder