"Bazen gözlerim dalıp gittiğinde içimdeki boşluğu gördüğümü düşünüyorum. Öylesine boş.. Mutluluk yalan, hal kırıklıkları hat safhada, umut desen zaten ütopya.. Sanki hayatımın öyle bir yerinde hata yapmışım da nerede olduğunu bir türlü bulamıyormuşum gibi. Kendini sokak lambasına asarak intihar eden Gerard de Nerval gibi gökyüzüne bakmak isteyenlere ayakkabı tabanımı göstermek istiyorum. Bu nefret değil aslında,tüm var olmuş insanlığa bir tür isyan. Belki o zaman benimde havada asılı olan cesedim bir saygı duruşunu hak eder.. "
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder